Ja maar, dan moet je toch blote mensen gaan tekenen?
Het menselijk lichaam was altijd al een dankbaar onderwerp
Veel mensen die basiskennis van tekenen hebben overwegen wel eens ergens in hun carrière als amateurkunstenaar om ook aan modeltekenen en -schilderen te gaan doen. Logisch, want als we in de kunstgeschiedenis kijken is het menselijke lichaam waarschijnlijk het meest geschilderde onderwerp dat er is.
Bloot mag tegenwoordig steeds minder
Maar in de huidige maatschappij is het ongeklede lichaam natuurlijk toch nog altijd iets dat weggestopt moet worden onder een laag kleding (al was het maar voor het weer) of een plaats moet zoeken in de sauna, op het naaktstrand of op de naturistenclub. Het heimelijke dat het zo gaat krijgen versterkt daarbij waarschijnlijk weer het gevoel dat men aan iets wil beginnen wat op zijn minst "bedenkelijk" is.
Naaktmodel tekenen is geen thema op verjaardagen
Het is ook geen gespreksthema. Je gaat niet snel je nieuwste naaktschilderij van een vrouwelijke schone in de familie laten zien. Ja toch? Of zou je het misschien juist wél moeten doen? Een deel van de problemen die men ermee zou kunnen hebben komt voort uit het heimelijke. Misschien is dat wel de wortel van het probleem.
Waarom er niet dwars tegenin gaan?
Als we de schilderijen van naakten die we gemaakt hebben open en (letterlijk) bloot durven te vertonen en dat naar iedereen toe als de normaalste zaak van de wereld zien dan krijgen we misschien in het begin wat discussie. Maar dat ebt snel genoeg weer weg. Juist het zelf accepteren van ongeklede kunst is de eerste stap naar erkenning en naar het gewoon worden van modeltekenen en -schilderen.
